Dworzec kolejowy Katowice Ligota
Linia kolejowa prowadząca z Katowic przez Ligotę powstała już 1852 r. W 1858 r można było stąd dojechać już do Mikołowa.
Pierwszy budynek dworca wzniesiono na przełomie XIX i XX w. składał się on dwóch piętrowych obiektów, w których ulokowano pomieszczenia służbowe, kasy biletowe i poczekalnię. Gmach był jednak niewystarczający, zwłaszcza gdy do pobliskiej świątyni w Panewnikach zaczęli przyjeżdżać pielgrzymi. Stary dworzec został wyburzony, a nieopodal powstał nowy, oddany do użytku w 1914 r. ( widoczny na pocztówce ). W jego gmachu mieściła się poczekalnia, przechowalnia bagażu, a na dwa perony prowadził podziemny tunel. Na początku lat 70-tch XX w obiekt przebudowano. Ponowny jego remont przeprowadzono w latach 2014-2015 roku. Obecnie ligocki dworzec swoim wyglądem nie przypomina tego z 1914r.
Ligota noleżała do pszczyńskich princow. Naprzod był w ni wodny młyn i szynk, a ludzie sioli i łorali. Wszystko stanyło na gowie kej w 1845 r pobudowali hutnicy werk pod mianem „Ida” – ponoś po babie łod princa. Do huty woziyli wongel z gruby „Szadok” w Panewnikach. Co by było jym leksi, pociongli glajze z bocnym torym do „Idy”. I to był erzac piyrszego banhowu. Potym cuglami szło stamtond rajzować do Bytomia, Katowicow i Mikołowa. Toż trza było nowego banhowu. I stanyły dwie jednosztokowe chałpy z pocekalniom, kasom i izbom dlo baniorzy. Ale cugow i z wonglym i z ludziami było coroz wiyncy, toż zaś sie wziyni za stawienie banhowu. Srogego, z gasthauzym, podziymnym gonkym, peronami, kamerlikym na klamory i placym dlo parowozow. Za staryj Polski kole banhowu postawiyli szula dlo banorzy, sroge werkrztele i chałpy. Po II wojnie pora razy banhow blank przerojmowali i ny jes już taki gryfny jak downi.
Fragment książki pt. ” KATOWICE, których nie ma. KATOWICE, kerych niy ma” autorstwa Michała Bulsy oraz Barbary Szmatloch
